1e weekjeee

De eerste week alweer voorbij, het gaat zo snel!

Afgelopen dinsdag was het de bedoeling om een rondleiding te krijgen. Helaas ging het natuurlijk weer niet zoals het moest en werden we maar gedropt in een zaal vol verpleegkundigen die verschillende situaties in de zorg aan het presenteren waren. Hierna zijn we zelf maar op zoek gegaan naar Adellaide (praktijk begeleidster). Dan is het ziekenhuis toch wel groot, veel mensen vragen of ze wisten waar ze was en uiteindelijk waren we op de goede afdeling, maar ze was er niet... 'S middagsweer een poging gedaan en jja hoor, daar was adellaide. Afgesproken dat we de volgende dag een rondleiding zouden krijgen. Poging tot...

Woensdag werden we om 8.00 verwacht in een zaal waar studenten presentaties kregen. Helaas ging dat niet door en zijn we maar na de afdeling gegaan om Adelaide te zoeken. Het duurde een half uurtje en ja hoor daar was ze. Dus rondleiding gekregen (vliegensvlug, zigzaggend over afdelingen maarja we hadden een rondleiding ;))
Ik ga beginnen op de medical Ward, een afdeling met veel verschillende ziektebeelden: COPD, hartklachten, tropische ziekten, HIV, neurologische(hersenen) aandoeningen, diabetes en nog veel meer, alles licht door elkaar. Over 2 weken begin ik op de ICU chirurgie voor 3 weken, soort van intensive care. Vervolges 3 weken op de orthopedie en het laatste weekje nog maar even zien. Spannend!!
Na de rondleiding werd ik meteen gedropt op de medical Ward. Hier kreeg ik eerst een rondleiding, jeetjeee wat is het hier anders. Ik mocht meelopen met Maggie, een verpleegkundige. De artsen waren aan het visite lopen en Meggie nam het plan over in het verpleegkundige boek. Een van de vele boeken want overal hebben ze een schrift voor, betaling, planning, opname, overlijden etc.
Als in Nederland iemand thuis zuurstof nodig heeft is dat mogelijk, maar hier helaas niet. De patiënt ligt soms maanden of jaren in het ziekenhuis vanwege de zuurstof, moeilijk, je kunt het je niet voorstellen. De zuurstof flessen zijn hier trouwens net bommen van 1 meter 50! En zwaar.. als ze nou een handig karretje hadden om dat ding te verplaatsen maar nee, ze schuifelen het wat over de grond.
Die ochtend was er een patiënt overleden. De verpleegkundige vroeg of ik met haar de patiënt wou afleggen. Nou ik kijk eerst wel even mee, indrukwekkend genoeg.
Toen was het tea-time, babythee-time (thee met melk en zooooo veel suiker brrr) en wit brood om erin te dippen, heerlijk hmmm.
' s middags weinig gedaan, alleen medicijnen delen. De verpleegkundigen waren erg nieuwsgierig naar mij, dus gezellig zitten kletsen.
'S avonds uiteten geweest naar een Indisch restaurant met studenten, gezellig!

Donderdag voelde ik me niet fit! Toch naar de afdeling geweest maar na een uur weer naar de compound gevlucht, geen pittig Indisch eten meer voor mij. Savonds moest er wel eten worden gekookt en ja hoor, marije begint te koken en doei stroom. Poging tot kampvuur maken dan maar, mislukt en mislukt. Ik wilde en hoe dan ook voor elkaar zien te krijgen dus met wcpapier en wattenschijfjes plus takjes een vuur gemaakt haha! Weer een doel bereikt in mijn leven, we will survive! Hadden we toch nog wat eten. We nemen een hap en de stroom is er weer, al het werk voor niet :( maar een ervaring rijker.

Vrijdag weer naar stage geweest. De overdracht van nacht naar dagdienst bestaat uit een kudde verpleegkundigen die langs elke patiënt gaat. Bed die one beddie two beddie three... En de helft zit niet op te letten. We zijn zomaar weer een uur verder en is het bedden verschonen, tenminste als er lakens zijn. 'Smiddags is er weinig te doen op de afdeling..
Rond 3 uur met marije naar Moshi geweest, maar eerst de betaling afronden. Nog even wat shilling in dollars omruilen (meisje achter de toonbank snapte er zelf weinig van, dus hebben we haar maar even geholpen met het rekenen :p) Helaas had Vera onze paspoorten nog niet terug dus hopelijk maandag maar we hadden alweer heel wat bereikt, stapjevoor stapje en heeeeel langzaam komen we er wel!
In Moshi naar het Union café geweest en daar heerlijk gegeten, toetje: Berry cheesecake Lachebekje met hartvormige ogen ik helemaal gelukkig. En toen, ja toen begon het te regenen, plensen, it gy mal! Naar de supermarkt geholt, door de regen.. Wat gewinkeld en een taxi besteld. Dus er kwam een man maar dat was niet Alfred dus wij gingen niet mee. Naar veel telefoontjes scheen dat dus een vriend van hem te zijn, oeps hij had al een 20min op ons gewacht, vond hij niet zo leuk.. Terug op de compound gedoucht (altijd koud douchen, zo fijn) en gaan slapen. Alweer een week om..

Zaterdag ons eerste uitje, de hotsprings! Met z'n 5en (2 studenten uit Duitsland en 1 uit Zweden) op stap. Eerst de dalla dalla naar Moshi en toen 30min dalla dalla naar een dorpje. Vanuit daar met de tuktuk verder. Wat is een tuktuk, een mini auto op 3 wielen en bestemd voor de chauffeur en maximaal 3 personen op de achterbank, check de miniauto van de jumbo.
Binnen 10 sec stonden er 15 mannen om ons heen om ons in een tuktuk te krijgen. Uiteindelijk 1 gevonden voor een geschikte prijs, dus met z'n 6en eerin inc chauffeur. Nou dat was me een tocht, 45min over onverharde wegen, zand, stenen, waterplassen, modder, heuveltjes, brugjes, bijna doodgereden kippen geiten koeien, pffffffff.... Weer een ervaring rijker, was een heel avontuur. En toen aangekomen in de middle of nowhere bij de hotsprings, prachtig, helder blauw water. Heerlijk gezwommen rlen chips masai gegeten, ei met stukjes aardappel en tomatensaus. Waarom hebben wij dat nog niet uitgevonden in Nederland!? Was super lekker. Na een paar uurtjes weer de lange reis terug, we waren kapot.

Op dit moment is het aan het regenen, oleee! Ik heb dit verslag via de mobilegetypt dus let niet op de vele fouten en ontbrekende letters :):)

Mijn adres:
Nynke de Vries
KCMC Hospitaal
P.O. BOX 3010
Moshi, Tanzania

Bedankt voor de leuke en lieve berichtjes Kussend gezichtje met gesloten ogen Stel ik zeer op prijs! Ahsante (bedankt )